ข้าพเจ้าเพิ่งเดินกลับจากการตรวจเยี่ยมและดูแลนักโทษไต้หวันทางภาคเหนือเมื่อ 2 – 3 วันก่อน ทันทีที่ผ่านพ้นสถานที่เหล่านี้ออกมาได้ ในใจก็รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก เพราะได้พบเจอสิ่งมากมายที่ยากจะอธิบาย ภายในทัณฑสถานจังหวัดเชียงราย มีอยู่แดนหนึ่ง ชื่อ “บ้านร่วมฝัน”  ชื่อนั้น!!..ให้ความรู้สึกที่ดีต่อข้าพเจ้าอย่างมาก เพราะนักโทษคดียาเสพติดย่อมต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในทัณฑสถานอีกยาวนาน หากเปรียบทัณฑสถานเป็นโรงเรียน ก็เป็นโรงเรียนประจำที่ยากจะเรียนจบ นักโทษเหล่านี้คงต้องอาศัยความหวังหรือความฝันว่า สักวันหนึ่งจะได้ใช้ชีวิตที่เป็นอิสระ

ไม่กี่วันที่ผ่านมา มีหนุ่มสาวหน้าตาดีคู่หนึ่ง  เข้ามาที่หน่วยรักษาผู้มีบุตรยากของร.พ.ตำรวจ  ทันทีที่เห็นหน้า ข้าพเจ้าก็แปลกใจว่า มาด้วยธุระอะไร? เธอทั้งสองกล่าวยกย่องผลงานของข้าพเจ้าที่มีมากมายในอินเตอร์เนต และสุดท้ายก็จบลงว่า “อยากปรึกษาเรื่องการทำแท้งบุตร!!!”  ด้วยเหตุที่ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 3 ของมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง และคุณพ่อคุณแม่ของทั้งสองฝ่ายยังไม่ทราบเรื่อง ข้าพเจ้าไม่ได้แนะนำเรื่องการทำแท้งเลย แต่ขอให้เก็บรักษาทารกน้อยไว้ เพราะการทำแท้งเป็นบาป

                ท้องฟ้าสีหม่นเหนือทะเลที่หาดพัทยา มองดูแล้วรู้สึกเศร้าชอบกล ข้าพเจ้าแม้จะเป็นคนร่าเริงสบายๆ ยังพลอยรู้สึกเหงาเศร้าไปด้วย โชคดีที่มาพร้อมกับภรรยาและบุตร ไม่เช่นนั้น อาจทำให้ชีวิตในวันหยุดสงกรานต์ ไร้รสชาติขาดความสดชื่นไปก็ได้

                                            ความตาย

     ความตาย   เป็นปรัชญา                สูงคุณค่า     กว่าคำพูด

เปรียบธรรม   คือ พระสูตร                   สั่งสอนสัตว์     ในสงสาร

     ให้รู้   ความไม่แน่                           เปลี่ยนปรวนแปร   ไปตามกาล

สุขใจ    ใช่อยู่นาน                              ชั่วลมผ่าน     ใบไม้ไหว

     เงินทอง   ของมีค่า                         สั่งสมมา    ไม่ได้ใช้

โกรธเกลียด  กันทำไม                         จองเวรไป    ใครได้ดี

                                 บทเพลงแห่งทะเล

          ชีวิตคน  เวียนวน  แหวกว่าย           เกิดแก่   เจ็บตาย   ในสงสาร

ขึ้นลง   คล้ายดั่ง   ทะเลธาร                      ใครหาญ   ฝ่าคลื่น   ฝืนลม

           ชีวิต    วันนี้   มีค่า                           เกินกว่า   เงินตรา   ที่สั่งสม

พรุ่งนี้   ยังไม่มา   อย่าปรารมภ์                   จะตรอมตรม   กับวันวาน   ผ่านไปใย

          ขอเพียง  ใช้ชีวิต   ไม่ประมาท         ผิดพลาด   ผ่อนปรน   แก้ไข

คาราโอเกะข้างถนน (4)

                  เสียงเพลงร้านข้าวต้มคาราโอเกะดึกดื่นคืนนี้       น่ารำคาญมากกว่าที่จะให้ความสำราญ  เพราะคนร้อง ร้องเพลงเสียงดังและฟังไม่ไพเราะสักนิด    แต่เมื่อใจเราอยู่ในสภาพอารมณ์ที่ปั่นป่วน และระทึกขวัญ ก็คงต้องทนนั่งฟังไปก่อน

                วันนี้  ข้าพเจ้ากลับมานั่งที่ร้านข้าวต้มคาราโอเกะร้านนั้นอีกครั้ง  แต่….ไม่ได้มาคนเดียว ข้าพเจ้ามาพร้อมภรรยาและลูกชายอย่างพร้อมหน้า เรามาเพียงเพราะว่าภรรยาข้าพเจ้าต้องการทราบถึงร้านข้าวต้มคาราโอเกะที่เคยกล่าวอ้างถึงเมื่อครั้งทำคลอดเด็ก “ติดไหล่” วันก่อนแค่นั้น

                การเลือกเพศ 100% และการวิเคราะห์ "ตัวอ่อน" ก่อนการฝังตัว

                 (PREIMPLANTATION GENETIC DIAGNOSIS)

               ข้าพเจ้าเพิ่งผ่านพ้นงานเขียนวิทยานิพนธ์ที่สุดแสนจะทรหดเมื่อวานนี้ ทันทีที่เขียนจบ ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนมีใครยกภูเขาออกจากอก บอกไม่ถูกเหมือนกันว่า ‘มันบางเบาอย่างไร?’ แต่ “เป็นความรู้สึกพ้นทุกข์อย่างของการเกิดเป็นมนุษย์” ข้าพเจ้าเคยได้ยินมาว่า “การที่เราจะได้จุติมาเป็นมนุษย์นั้น มันยากยิ่งนัก” ส่วนจะยากอย่างไร!! คงต้องยกมาจากคำอ้างอิง ว่าเป็นพระพุทธพจน์ที่ว่า ‘เปรียบได้กับการโผล่หัวชูคอของเต่าทะเลขึ้นมาเหนือน้ำสักครั้งหนึ่ง’ ซึ่ง..ตอนนี้เราก็ได้เกิดมาเป็น ‘มนุษย์’ แล้ว  ทำไมผู้คนจำนวนมากจึงได้ทิ้งโอกาสอันดีนี้ไว้ และ หลงระเริงไปในทางที่ชั่ว 

          วันหนึ่ง ข้าพเจ้าได้รับเชิญจากสถาบันการศึกษาฝ่ายพยาบาลแห่งหนึ่ง  เพื่อให้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการตายของคนไข้สตรีรายหนึ่ง   เนื่องจากตกเลือดหลังคลอด ว่า เกิดจากสาเหตุใดบ้าง และภาวะนี้จะป้องกันแก้ไขได้หรือไม่ ข้าพเจ้าตอบรับด้วยความยินดี เพราะความรู้และประสบการณ์ของข้าพเจ้า  อาจเป็นประโยชน์ต่อนักศึกษา,เจ้าหน้าที่พยาบาลและผู้ที่เกี่ยวข้องในวันหน้าต่อไป