โรงเรียนหลังม่านเหล็ก
- Read more about โรงเรียนหลังม่านเหล็ก
- Log in or register to post comments
งานเขียนที่ปรากฏใน drseri.com นี้ เป็นบทความ บทกวี ของคอลัมน์ต่างๆในนิตยสารหลายฉบับที่ข้าพเจ้าเขียนให้ช่วง 10 กว่าปีที่ผ่านมา งานเขียนที่มากมายเหล่านี้อาจจะปรากฏมาก่อนในนิตยสารและหนังสือต่างๆของข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้าคิดว่า เรื่องราว บทกวีดังกล่าวน่าจะนำมาเผยแพร่ทางเครือข่ายอินเตอร์เนต เพราะหลายท่านยังไม่เคยได้สัมผัส แม้ว่า งานเขียนเหล่านี้จะไม่เคยส่งเข้าประกวดในองค์กรหรือสถาบันด้านภาษาใดๆมาก่อน ข้าพเจ้าก็เขียนอย่างตั้งใจด้วยความใส่ใจในเนื้อหา พิถีพิถันในภาษา รวมทั้งสอดแทรกบทกลอน บทกวีที่แต่งด้วยความระมัดระวังเพื่อให้ถูกต้องในเรื่องอักขระและรูปแบบ โดยหาได้ทอดทิ้งอารมณ์และความงามของภาษา อย่างไรก็ตาม งานเขียนเหล่านี้ย่อมมีความผิดพลาดอยู่บ้าง ไม่มากก็น้อย ข้าพเจ้า ขอน้อมรับไว้และจะพยายามแก้ไขให้ถูกต้องต่อไป หากมีสิ่งใดที่ท่านผู้อ่านจะแนะนำ ติติง หรือขอให้แก้ไขอักขระ ภาษาที่ผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย โปรดส่งความคิดเห็นผ่านทาง contact / webboard
บทเพลงแห่งความรัก
ความเอย ความรัก ยากนัก นิยาม ความหมาย
ลึกซึ้ง เกินคำ บรรยาย มากมาย บอกนัย สายตา
ความรัก แท้จริง ยิ่งใหญ่ กว่าสิ่ง ใดใด ในหล้า
มีพลัง ซ่อนเร้น เหลือคณา ไม่หวั่น ดินฟ้า กล้าผจญ
ความรัก สร้างสรรค์ บรรยากาศ อบอุ่น อย่างประหลาด ขาดเหตุผล
มะเร็งแห่งชีวิต
สรรพสัตว์ ใดใด ในโลกนี้ ล้วนแต่มี ความไม่เที่ยง แห่งสังขาร
เกิดแก่ เจ็บกาย วายปราณ เวียนว่าย ชลธาร กาลเวลา
ใครจะถึง ริมฝั่ง ยังที่หมาย ใครจะจม ลับหาย ไปก่อนหน้า
ใครจะดี เด่นดับ ดวงชะตา อย่าไปโทษ ดินฟ้า ว่ากระทำ
อันความดี มีคุณค่า กว่าที่คิด ดลให้จิต ผ่องใส ไม่หมองคล้ำ
ทำความดี เนืองนิจ กิจประจำ จะน้อมนำ ความสุข พ้นทุกข์ภัย
วัยทองวัยแห่งคุณค่า
“สตรีมีช่วงชีวิตที่ยาว แต่มีช่วงความสาวที่สั้น” นี่เป็นความคิดของคนสมัยก่อน ความคิดนี้เองส่งผลให้ สตรีจำนวนมากที่วัยล่วงเลย 45-50 ปีขึ้นไป ไม่ยอมสนใจตัวเอง เพราะคิดว่าสังขารหมดความหมายเสียแล้ว คงจะแห้งเหี่ยวร่วงโรยอย่างรวดเร็ว โดยไม่สามารถยับยั้งไว้ได้ จึงมีสตรีหลายต่อหลายคน ใช้ชีวิตในบั้นปลายอย่างทุกข์ทรมาน กลายเป็นคนพิการเป็นภาระของครอบครัวและสังคม
ช่วงเวลา 1 เดือนที่ผ่านมา ภายในโรงพยาบาลตำรวจ ได้เกิดเรื่องราวเกี่ยวกับคนไข้มากมาย ที่เหนือความคาดหมายและความสามารถของสูติแพทย์ หลายเรื่องได้สร้างความขุ่นเคืองให้กับคนไข้และญาติ แต่หลายเรื่องก็จบลงด้วยดี….เรื่องราวเหล่านี้ได้ช่วยสะท้อนความเป็นจริงที่ว่า ความสามารถของมนุษย์ มีขีดจำกัด ไม่มีใครฝืนชะตาแห่งชีวิตได้
เสียงเพลงประกอบหนังจีนเรื่อง "สามชาติไม่อาจได้เคียงคู่" ดังก้องอยู่ในโสต
ประสาทข้าพเจ้า ทำให้จิตใจหวนไปนึกถึงเรื่องราวของหนุ่มสาวคู่หนึ่ง ซึ่งเกิดความรักขึ้นจากการเล่นจดหมายอิเลคโทรนิคผ่านทางอินเตอร์เนต
หนุ่มสาวคู่นี้ เดิมทีก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ด้วยความสามารถในการเล่น
คอมพิวเตอร์และความเหงา จึงทำให้วันหนึ่งมีโอกาสได้คุยกันทางอักษรหน้าจอคอมพิวเตอร์
"ฉันเหงาเหลือเกิน อยากจะมีใครสักคนช่วยเป็นเพื่อน คอยระบายความในใจ" ข้อ
ผ่านวันวาเลนไทน์มาได้ไม่กี่วัน ข้าพเจ้ามีโอกาสรับคลอดทารกเพศหญิงหนึ่งราย ตอน
5 นาฬิกา ของเช้าวันหนึ่ง ซึ่งน่าสนใจมาก จนอยากจะตั้งชื่อเล่นให้หนูน้อยว่า "น้องวาเลนไทน์" เพราะวันนี้เธอนำความสุขมาให้กับทุกคน
คุณแม่ของน้อง วาเลนไทน์ เป็นเบาหวานขณะตั้งครรภ์ (GESTATIONAL DIABETES) จึงทำให้ น้องวาเลนไทน์ ตัวใหญ่ตั้งแต่ในท้อง แต่คาดไม่ถึงว่า พอคลอดออกมาจะใหญ่มากขนาดนี้ (4,545 กรัม)
ท้องนี้เป็นท้องที่ 3 ท่าทางน่าจะคลอดง่าย ข้าพเจ้าจึงคิดว่า ไม่น่ามีปัญหาอะไร แต่
อย่าบอกว่า แสงจันทร์ คือ สายน้ำ
เพราะนั่นคือ หยาดน้ำตาของหญิง ต่างหาก
ฉันไม่ยอม พูดว่า แสงจันทร์ เปรียบเสมือน น้ำตา
ฉันพูดแล้ว กลัวว่า ใจของหญิงจะแตกสลาย
หากมีความรักที่มากล้น ก็จะมี ความเศร้าระคน อย่างเต็มที่
มีความสุขอย่างที่สุด ย่อมจะมี ความทุกข์อย่างที่สุด ดุจเดียวกัน
พระจันทร์ เดี๋ยวกลม เดี๋ยวเสี้ยว กลม..กลม..เสี้ยว...เสี้ยว..
เพราะความรักนั้น หามีวันจบสิ้นไม่..